Kişiselleştirilmiş Blög

Arkadaşlar Merhaba, Bu yazımda oldukça rahatsız olduğum bir noktadan bahsedeceğim,insanların " ben ateistim." diye çıkışmalarından. Düşünmek ve yargılamak oldukça güzel hareketler çünkü düşünen ve yargılayan insan hayata daha olumlu bakar bir nevi gelişmeye açık insandır.  Ama; Günümüz ergen beyinlileri "Ateist" olmanın sanki  bir marjinalliği,kültürü yansıtıyormuşcasına bunu ulu orta ve her yerde direkt olarak betimlemeleri, oldukça rahatsız edici bir durum. Mantık çerçevesinde bulunan asıl gerçek düşünen ve yargılayan insan zaten ben "Ateistim" demez. İnsanlara sormak gerek neden Ateistsin diye, acaba düşünmüş müdür nedenini gerçekten. ? Ergen beyinlilerin bu şekilde yaklaşacağını düşünmüyorum, acaba biliyorlar mı diğer felsefik din düşüncelerini. ? Yoksa bir arkadaşından duyup - Ulan harbi ya o zaman bende Ateist sayılıyorum. ! Ee nasıl oluyoruz şimdi ateist. ? Var mı bunun bir sözleri filan. ? Yok sözleri arkadaşım sadece düşüncelerinle ate

Kalan hikayeden devam...  - Biz toplandık,çağırmaya başladık sonra ahahah filan diye gülmeye başladık, sonra uyandığımda bayılmışım üzerimde bir ağırlık var aman aman... Sonrasında şunu söyledi, sırtımda tırnak izleri oluyor,kanıyordu adeta. Yani uyurken buna geliyorlarmış sonrasında da bunun sırtını çiziyorlarmış. İnanmadım ben başta sonra aslında halen inanamadığım olay ama bilmiyorum. Annesi elini kolunu bağlamış gece yatarken ama sırtında o çizikler yine oluyormuş.  Zaten bunların günü gününe tutmuyor, kötü bir olay olursa ya da canı istemezse aha cinleri gelmiş diyorduk. Hele bir gün kafedeyiz dedi aha geldiler, zaten geldiğini söylemeden önce bir triplere giriyor böyle kasılmalar etrafa boş boş bakmalar filan, etrafta siyah gölgeler kırmızı gözler oluşuyormuş söylediğine göre. Efenim mesela bana tik tik davranıyordu,saçma sapan atarlanıyor filan birisine kilitleniyordu onu kesiyordu gözleri açılır kapanır, göz bebekleri büyüyor,küçülüyor filan.  Hele ramazan ay

Sevgili okurlar biraz sonra okuyacağınız her şey tamamiyle gerçektir. Her şey 9 ay önce gerçekleşmeye başladı,olay bende gerçekleşmiyor bir arkadaşımda olan benimde yanında olduğum anlar. Başta şunu belirteyim mi hala varlar mı ? yoklar mı ? bilmiyorum bazen bu şekilde yaşanan olayların tamamen insan psikolojisinde başlayıp/bittiğini düşünüyorum. Yani Cinler konusunda bilinemezlik içerisindeyim. Aklıma gelen anılardan bahsedeceğim öyle çok fazla yok ama belli bir sıraya göre gitmeyeceğim. 1- İlk olarak bunun başlangıcı şöyle öğrendim, ezan okunuyordu sabah ezanı hiç bir şeyi yokken Şlakk! birden bayıldı bizim arkadaş. Başlarda geçmişten kalan hastalığı diye yutturuyordu,sonra açıkladığında bunun kankitoları varmış. Böyle ezan okunurken bayılıyormuş hele hele, ne kadar imansızsan o kadar çok geliyorlarmış. Özellikle cünüpken eksik olmaz. Neyse biz böyle devam ediyoruz tabi , altıma sıçtığım zamanlar olmadı mı ? oldu olmaz olur mu ? Kimi zaman ezan okunduğunda da bayılmıyordu i

Ne kadar çabuk değişiyoruz farkında mısınız ? - Daha geçen gün beraber olduğunuz bir arkadaşınız veya sevgilinizle aranızda olan bağlar kopuyor. Sonra düşünmüyorsunuz hiç mantıklı sadece o an canınızı yakan şeyi unutmak için beyninizden yüzlerce şey geçiriyorsunuz. Uyguluyorsunuz ve saçmalıyorsunuz. Mesela benim gibi bende saçmalıyorum çünkü. Aylar önce gömdüm mantığımı, çünkü hayatımın içine girmiş kişi(ler) biranda bir şeyler olmuş gibi çıktılar. Şimdi burada zart,zurt laflarından özetleme yapmaya gerek yok. Neyse işte olanlar oldu,hatta size biraz anlatayım ister misiniz ? Tabii kiminiz çıkıp banane diyecek ama buradaysan okuyorsan madem devam et. Eylül ayında sanki hayatım çok normalmiş gibi bir sürü olay çıktı, ne bok yiğeceğimi bilemedim. Lan düşünsene ailen boşanıyor filan neyse oralar mühim değil mühim nokta tamamen bozulmuş psikolojim. Kimse buna aldırış etmedi ama ben farkındaydım harbiden insanın bir dengesi var ve bu denge sizin tamamiyle ruhani duygularınız,aşıks