Ne kaldı ki şunun şurasında...

Ağustos 2014 tarihinden beri geçirdiğim onca derslerin sonunca 11 gün sonra hedefim olan bir okulun sınavına gireceğim. Yıllarca aslında olmak istediğim yerde sahne üzerinde eğitim görebilecek miyim ? Merak ediyorum. Birçok gelecek hedefi üstünde yoğunlukla kurulu ama işte düşünceyle olup bitmiyor bu iş.

Buraya kadar hazırlanırken pek çok acı çektirdim kendime değişik duyguları hızlı bulma adına yollar denedim önce sevdim mesela her gün onu görerek acı çektim değişik muhabbetlerine dost oldum dinledim ve acı çektim sonra sevgiden mutluluğu türettim. Sevmeyi hatırlamak için saatlerce uyumadım izledim...

Bir ilişkiye başladım ilişkiyi, sevgiyi, ilgiyi görmek için beraber bir hayat nasıl paylaşılıyormuş hatırlamak için.

Sevdiğim tarzımı değiştirdim farklı gözükmek için, uykusuzken çok uyumuşum gibi davrandım daha güçlü olabilmek için. Uyku dürterken zihnimi sahnede terledim saatlerce.

Okumayı hatırladım kitaplar okudum zihnimi boşalttım. Karakterleri gün içersin de denedim.

Olduğumdan farklı birisi olmaya çalıştım farklı, farklı davranabilmek için. Fazla sorumluluk aldım başarılı olduğumu bilmek için. Herkesin aslında yaptığının bir fazlasını yapabilmek için.

Çalıştım ama çok değil çünkü çok çalıştım demek haksızlık olur bu yıpranmış zihnim için.

Bir hedef uğruna çabaladım peki ya sonucu ne olacak ? 500 aday var önümde aynı benim gibi beraber çalıştığım rakiplerim var karşımda. Haydi diye beraber gaza getirdiğim arkadaşlar...

Zihnim bir türlü boşalmıyor, çok gergin aslında sevgiye vakit kalmadı sanırım bu ara, bir paranoyak davranıyor son günlerde.Psikolojim bozuldu mesela daha berbat bir hal aldı. Acı çekmiyor hiç.