Gelirken sona doğru...

Aylardan Mart oldu ne kaldı defteri kapatmaya...

Edindiğim tüm dostluklardan geriye kalanlar, yanımda olanlar, hayatımı paylaştığım insanlara veda etme...
Vedalar evet güzel değil ama bu güzel bir veda olacak akıllarda kalabilecek çok güzel anılarla belki yazsak bir roman herkes yaşar tabi bunları ama duygusal olunca biraz daha anlam kazanıyor...

Burukluk var tabi ki başaramadığım şeyler var onları hayatım boyunca taşımak zorundayım ama yeni bir başlangıç içinde geç sayılmam..
Öğrendiklerim ise hayatım boyunca deneyim olacak yıllar sonra olur da çoluğa çocuğa karışırsam nelerle karşılaşabileceklerini onlara aktarabilmem olacak...

Varlığını bildiğim halde, yaşadığım yokluklar, özlediğim duygular, söylemeyi özlediğim sözler...

Ne kadar da zor geçti be ! 3 yıl " 3 yıl " nelerle karşılaştım, neler öğrendim ya 3 yıl geriye dönsem yine aynı saflıkla ne kadar yürüyebilirdim bu dünyada. ?

Tek başıma yapabilecek miydim. ? 3 yıl önce;
-Hayır.

Şimdi ise geriye dönmek yok, ileriye dönük olmalı her şey. Başaracağım demeli..

Geçmişim suratımdaki hep gülümseme ile kalmalı, evet.

Acılara gülmeli, acılarla alay geçmeli, zorluğa boyun eğmemeli...

İleride bu kadar güzel bir defteri tekrar bulamayabilirim ama öğrendiklerim beni taşımalı, beni yürütmeli..

Şimdi dostlarım ben giderken, hep gülelim, ben ağlarım ama siz gülün yinede. Yaşadığımız onca anı hep arkamızda, akıllara geldikçe hep analım birbirimizi gülelim.

Son 3 ay ve bu 3 ayda daha ne zorluklar atlatacağız kim bilir. ?

Güzel bitmesi dileğiyle...